Waarom zijn sommige initiatieven (bedrijven, samenwerkingsverbanden, non-profits, bewegingen) succesvol en andere niet?
Het boek Work with Source stelt dat de bron (source) van een initiatief altijd één persoon is en dat het succes ervan onlosmakelijk is verbonden met de plaats van die bron in het geheel en haar mate van effectiviteit en persoonlijke ontwikkeling.
De bron bepaalt de richting en stelt grenzen.
De bron heeft een aantrekkingskracht om mensen en middelen te verzamelen die nodig zijn voor het initiatief.
De bron nodigt anderen uit om deel te nemen in het initiatief en verantwoordelijkheid te nemen voor een bepaald onderdeel ervan.
De bron luistert naar haarzelf en naar anderen, wikt en weegt en bepaalt de volgende stap.
Werken met de bron biedt een alternatief voor traditionele top-down management hiërarchieën. Maar ook voor zelfsturende of baas-loze structuren.
Door het werken met de bron ontstaat er een creatieve hiërarchie, die erop gericht is de visie (hoe ziet succes eruit?) van de bron te realiseren. Hierbij is soms een meer top-down aanpak nodig en soms een meer participatieve.
Wanneer een bron een initiatief verlaat, vrijwillig of gedwongen, blijft zij toch de bron, tenzij er een duidelijke overdracht heeft plaatsgevonden. Dit is geen overdracht van taken en verantwoordelijkheden, maar een energetische overdracht. De oude bron laat het initiatief los, de nieuwe bron neemt het over en is vrij om zijn eigen visie ervan te verwezenlijken.
Wanneer een dergelijke overdracht niet plaatsvindt, zal het initiatief problemen ervaren. De creatieve energie sijpelt eruit weg en mensen zullen het initiatief verlaten.
Zowel de talenten en positieve karakter eigenschappen van de bron, als haar schaduwkanten, zullen de cultuur van het initiatief bepalen. Daarom zal zij altijd gericht moeten zijn op persoonlijke ontwikkeling, zodat het initiatief een gezonde cultuur ontwikkelt en behoudt.
De relatie van de bron met geld is een specifiek aandachtspunt.
Door dit boek bekijk ik ervaringen uit het verleden, waar ik onderdeel was van een initiatief, met een andere bril. Het is nu eenvoudig om te zien dat de succesvolle initiatieven een gezonde bron hadden met een duidelijke visie. En stroef lopende samenwerkingen in initiatieven kunnen herleid worden naar het tegendeel. Ook had ik zelf een rol hierin: ik besefte onvoldoende dat wanneer ik niet de bron was, het niet mijn plek was om de richting van een initiatief te proberen te veranderen. Hoezeer ik ook dacht dat ik goede ideeën had.
Verder blijf ik met veel fascinatie kijken naar bekende en minder bekende initiatieven en probeer ik de verhalen van succes of falen te koppelen aan het idee van dit boek, namelijk dat “werken met de bron” de meest effectieve interventie is in organisatie ontwikkeling.
—